Rogier Buurman
Samen met Mariska en drie kinder woon ik in de omgeving van Assen.
Geboren in 1974
Hieronder mijn werkervaring, opleidingen en daaronder meer over mijn familie.
Mijn interesses: Koken, Shiatsu, Aikido, Houtbewerken, Muziek, Spiritualiteit, Filosofie, Tekenen/Schilderen, Tuinieren…
Work Experience & Education
 |
___ |
(08/2015 – 04/2020)
|
 |
___ |
|
|
___ |
(03/2004 – 02/2010)
|
 |
___ |
(02/1999 – 02/2004)
|
 |
___ |
(1993 – 02/1999)
|
 |
___ |
(1988)
|
| 1992 – 1999 VWO, Spaarne Scholen Gemeenschap, Haarlem |
| 1985 – 1992 Master of Science in Business Administration, Rotterdam School of Management (Erasmus University), Rotterdam. Afgestudeerd op strategisch management (modern versus post-modern). |
| 2004 – 2011 Opleiding Shiatsu therapeut bij de CSMBK onder leiding van Yoshinori Miyashita Sensei en Peter Bacas Sensei.
1999 – nu Opleidingen
|
Travel / Journal
Under Contruction
Lekkerder dan in een Restaurant
Het is zondag 7 Januari. Gister zijn we thuisgekomen van het verblijf in Vaals met mijn ouders. Het was erg leuk. M heeft last van menstruatie pijn en rust op de bank. Ik heb na een lange nacht tot 11 uur in de ochtend in bed een hele actieve dag. Opruimen, hond uitlaten, afwassen, koken. Ik maak traditioneel winterse kost. Stoofvlees met wortel uit en ontbijtkoek, rode kool, zelfgemaakt appelmoes, stoofpeertjes in rode wijn en aardappelpuree.
Het vlees staat de hele dag op. Het is koud, de CV werkt niet en dus de hele dag vuurtje aan. Af en toe ondersteund door een elektrisch kacheltje.
s’avonds bij het eten zit M dat ze het eten lekkerder vindt dat in de restaurants waar we in Limburg hebben gegeten. Zelf heb ik de laatste dag zeer genoten van al het eten in cafe sjiek, maar ben wel blij en trots dat M zit zegt, en het meent. Ze zegt het niet om te slijmen.
In de avond kijken we de laatste afleveringen van de serie van Casa de Papel, Berlin. Fascinerend.
M geeft mij een Reiki behandeling. Álles’ voelt goed, Er komt een beeld van een gouden rind, maar gelijk de opmerking dat ik niet hoef te gaan uitzoeken wat de betekenis er van is. Wel moet ik denken aan de Ring van mijn opa of oma, die ik van mijn vader heb gekregen. Deze heb ik tijdens mijn Robeco tijd gedragen, maar vorig jaar omgesmolten en de stukjes zijn vervolgens kwijtgeraakt tijdens de verhuizing naar Huis ter Heide.
Het was een ring van een zus of broer van mijn oma. Opa en oma hadden geen geld voor ringen en toen haar zus en zwager in een auto-ongeluk om kwamen hebben ze hun ringen gebruikt als trouwringen.
Ik ga redelijk op tijd naar bed.
De terugreis
In de ochtend nog zo een heelrijk ontbijt.
We krijgen champagne van het hotel, waar niemand op zit te wachten, en na 1 slok gaat het meeste in mijn theebeker om vervolgens buiten weg te gooien.
Wij geven mijn ouders een tas met daarin een glazen theepost die wij gekocht hebben bij de bijenkorven Maastricht, en een aantal zakjes losse kruiden om thee van te zetten.
Ze zijn er erg blij mee.
Later pakken we alles in en gaan op weg naar huis. Ik bedank mijn ouders en geef ze een kus en knuffel.
Mijn vader zegt dat hij het wel jammer vind dat ik hem niet heb gemasseerd. Hij heeft er het hele weekend niet om gevraagd. Ik was meer gericht om mijn moeder, omdat zij vooral last heeft van haar heup die een paar maanden geleden vervangen is door een nieuwe.
De reis naar huis gaat soepel
Thuis is het heel koud en we eten een heerlijke pasta met paddestoelen en truffel. Heerlijk! Oh,….. dat had ik al gezegd.
In de avond kijken M, Abel en ik naar een serie van Casa de Papel. Erg leuk.
Sjiek Maastricht
Op de agenda staat maastricht.
Eerst weer heerlijk ontbijten in het Hotel. Daarna gaan de kinderen zwemmen en ik geef mijn moeder een massage. Ze heeft moeite met de pijn. Ze kan er best tegen, maar diep in haar vindt ze dat de ene mens de ander geen pijn moet doen. Ik help haar door te ademen en ontspannen. Steeds iets lichter en dan voer ik de druk weer op.
We lopen met de honden in het park en gaan dan naar Maastricht.
De dames willen graag kleding shoppen. Maar, de eerste stop is de onze lieve vrouwenkerk op het onze lieve vrouwen plein. Het regent, dus we gaan naar binnen. Mijn moeder blijft buiten met de honden. Het Mariabeeld en altaar zijn indrukwekkend mooi met alle kaarsjes er voor. We gaan de kerk binnen . Een sterke lucht van wierook en een hele ouder krachtige energie. Het is er donker. Op een bord staat het tijdstip dat er vrijdag de mogelijkheid is tot biechten. M zegt al vrij snel dat ze naar buiten wil. De energie voelt niet goed. Ze zegt dat zet het te donker vindt, en het wel in het licht heeft gezet. ‘Ér is hier veel gebeurd’. Ik maak mijn rondje af en we gaan naar buiten.
Volgens stop is de frituur op het marktplein. Er is ook markt. De rij is lang. De feiten zijn heerlijk, maar het zuurvlees valt een beetje tegen. Ik vind zelf dat ik het lekkerder maak.
Daarna splitsen we op en ga ik met mijn ouders naar de Chinese supermarkt en Mariska met de kinderen naar de Zara.
Daarna een kort bezoek aan de boekwinkel in de kerk en dan de spullen naar de auto brengen.
Onderweg terug is het al 10 voor tijd en er staan al mensen te wachten bij de ingang van cafe sjiek dat om 5 uur open gaat, en waar we niet kan reserveren. Ik ben samen met Abel en bel mijn ouders op dat wij in de rij gaan staan en dat ze beter het terras kunnen verlaten en onze kant op moeten komen.
Cafe Sjiek is van een ouderwets goed niveau.
Boris in de Bijenkorf
Met De familie de Bijenkorf in. En dus ook met de hond Boris. Hij is amper in steden geweest en al helemaal niet in grote winkels.
@realmva_rGeweldig lekkere frieten in Maastricht.
De Reis Naar Japan
Een hotel op niet al te grote afstand van de Hombu Dojo. Uit mijn hoofd was de prijs van een kamer ongeveer 100 euro per nacht. De eerste les in de ochtend was te vroeg voor een metro dus de kosten voor een taxi waren ongeveer 45 euro. De groep was rond de tien personen.
Pas tijdens de reis merkte ik hoe zwaar Tokyo was. Veel lopen en veel trappen. Metro in en metro uit. Dan nog het trainen. Sensei had het zwaar. In het hotel aangekomen vroeg hij om een massage. Dat kon alleen in een hotel kamer en de bedden waren te zacht om op te ‘werken’. Een handdoek op de grond. De kamers waren alleen zo klein dat dat alleen kon met de deur dicht en dan gelijk daar achter. En dan was het gangetje nog zo smal dat ik alleen aan 1 kan kon zitten. Een Sensei zich zelf moest draaien voor een ‘beurt’ van de andere kant van zijn lichaam.
Sensei zegt, kom we doen een wedstrijd. Zo diep mogelijk, zonder te verkrampen. Ik zet mijn elleboog diep in zijn rug net naast boven zijn ruggengraat, en trek deze van zijn hoofd naar zijn heupen. De wegstrijd is begonnen.
En wel zonder iets kapot te maken. De uitdaging is om dieper te helen, dan gemakkelijk voelt om te doen. Daarna draaien de rollen zich om. We ‘trekken’ elkaar flink uit elkaar.
En het helpt.
Ik zal het nooit vergeten.
Sindsdien is nog duidelijker…..
al die angst en afkeer van pijn, elkaar pijn doen. …. Ik heb er niets mee. De pijn voelen af en toe, ademen en los laten. ….. Magisch.
Dia voorstelling Rob Conradi: Aikido CABN Fujita Sensei, Peter Bacas sensei en Dr Leisinger Sensei
Bali Indonesia
Bali Indonesia
U.S. Immigration 020 BOS. 51 oct 14 2000
U.S. Immigration 020 BOS. 51 oct 24 1999
admitted