Pofielpagina
Profile page
About [me]
Opvoeden - To raise
Veel belangrijke gebeurtenissen en aspecten van onze samenleving kennen enige vorm van verdraaiing en weglating.
Mijn behoefte tot verdiepen en schrijven is afgelopen jaar weer opgebloeid. Want wat valt er veel te onderzoeken en te delen. Schrijven is een noodzaak geworden, een manier om overzicht te houden, om uiting te geven aan wat ik ervaar. Soms heel onderzoekend, soms heel intuïtief, soms heel scherp en informatief, soms heel kwetsbaar en helend.
Rogier vroeg mij, hoe zou jou ‘Happinez’ tijdschrift eruit zien als je het voor het zeggen had?
Er kwam direct een stroom creatie kracht vrij, ik zag het helder voor ogen. Ik vind de Happinez een mooi tijdschrift, maar te gepolijst, te zijig … ik wil het echter, rauwer, werkelijk in het hier en nu, deze realiteit waarin we leven met alle donkere en lichte kanten. Een tijdschrift met gezond verstand en haalbare inspiratie.
So, here we go….graag deel ik met jou mijn ‘glossy ’ …
Ooit zei iemand: 'als het over jou gaat, als je bijvoorbeeld je biografie schrijft, zorg er dan voor dat jij degene bent, die de pen vasthoudt'.
We hebben een virtuele 'thuisplaats' gecreëerd, waar vanuit ik deel over wie ik ben en wat mij bezighoud en inspireert.
Someone once said: 'when it's about you, when for instance writing a biography, make sure it's you that is holding the pen'.
This is our virtual 'home', a place where I share about me, that is on my mind and what inspires me.
Woman Be Spiritualiteit
Pofielpagina
Profile page
About [me]
Vitaliteit
Pofielpagina
Profile page
About [me]
Assumpties
Privacy
Meningsuiting
new_beginning Ik hier?!
Me here?!
Intuitief Schrijven
Tekeningen-snertman
For Sale
new_beginning Intuitief Schrijven
terugblik 2021
Een dag om terug te kijken, te reflecteren…Afgelopen jaar was het meest onstuimige jaar van mijn leven tot nu toe. Ik heb veel geschreven en de titel van mijn document heet: ‘opnieuw beginnen’…Als ik terug kijk zou de titel ‘loslaten’ gepaster zijn. De behoefte is opnieuw beginnen, maar om dat werkelijk te kunnen doen had ik eerst los te laten.
Gedachten die weleens door mijn hoofd gaan zijn: ‘hadden we niet beter de kinderen op hun (eerste) school kunnen houden? Hadden we niet beter alleen voor een vakantie naar Hongarije kunnen gaan? Hadden we niet beter eerst de verkoop van het huis rond moeten krijgen? Hadden we überhaupt al veel eerder ons huis moeten verkopen…Enzovoorts…. Waarschijnlijk zijn er best een aantal mensen die nu instemmend knikken van, ‘JA, je hebt er wel een zooitje van gemaakt, ik had allang voorzien dat het mis zou gaan…’
En toch zit het hele leven nou juist in al die ervaringen. Je kunt niet uit een systeem breken als je voorzichtig op de deur klopt en vraagt, ‘mag ik er misschien uit’? We hadden ons kunnen afvragen hoe het was om te emigreren naar Hongarije, internet kunnen afstruinen, alle gevaren en moeilijkheden op een rijtje kunnen zetten, wikken en wegen en dan waren er altijd meer argumenten geweest om het niet te doen, of later als zus of als zo…
Ik ben er trots op dat we gewoon gegaan zijn. We hebben het geleefd, niet voorzichtig een beetje, nee All the way. Werkelijk de ervaring geleefd. Met alle hoogte en dieptepunten die er bij het leven horen als je het ten volle leeft.
Net zoals het thuisonderwijs. Dat is iets wat lastig (oftewel onmogelijk) om legaal te realiseren is in Nederland. Toch hebben we wekenlang 100% gewijd aan het geven van thuisonderwijs. Door het te doen, door het te leven. We hebben werkelijk kunnen ervaren hoe het voor ons als gezin is om op onszelf aangewezen te zijn, hoe het is om de kinderen te unschoolen. Dit hadden we nooit ervaren als we keurig de regeltjes hadden gevolgd.
Het mooie is dat we momenteel niet kiezen voor Hongarije als permanente woonplek en ook niet kiezen voor thuisonderwijs, niet omdat het onmogelijk is, maar omdat andere wegen zich aandienen.
Het blijft voor mij een zoektocht naar balans in een wereld vol onrust, chaos, disbalans, onderdrukking etc. Deze laatste dagen in Schiedam in ons huis voelen vreemd, onwennig. Veel herinneringen komen boven…Gister zijn we voor het eerst naar Drenthe gereden en ook dat voelt vreemd en onwennig. De vragen ‘Wat doe ik hier’? komen op. Het loslaten van ons ‘oude leven’ vermengt met gedachten over ‘een nieuw begin’ wisselen elkaar continue af. Alsof ik elk element ervan moet doorleven. Het voortslepend proces waar soms geen einde aan lijkt te komen, vergelijkbaar met de wereld waarin we nu leven. Een heen en weer tussen een gevoel van onmacht, een realistische blik op de wereld waarin zoveel wreedheden aan het licht komen, waar het onveilig voelt, en een gevoel van vertrouwen, de mens die evolueert, hoger trilt, waarin ik merk dat mensen elkaar weten te vinden, waar nieuwe liefdevolle initiatieven en mogelijkheden ontstaan.
Het idee van ‘de nieuwe wereld is er al, je kiest zelf je eigen tijdlijn versus de blik die ik werp op de wereld die steeds dwingender wordt en onderwerpen tussen familieleden steeds meer taboe. Het is een navigeren tussen de verschillende realiteiten, tussen realistisch en waakzaam zijn en loslaten van angst en vol vertrouwen een lichte plek visualiseren en daarmee manifesteren. Voor mij kan het 1 niet zonder het ander. Er is geen 1 manier of weg…afgelopen jaar kozen wij vanuit intuïtie, gezond verstand, innerlijk kompas, lef, soms bluf, soms angst, soms verdriet of wanhoop.
Niet de makkelijkste weg, gewoon meedoen was makkelijker geweest…wel heel echt en met een liefdevolle intentie. Om bij te dragen aan die nieuwe wereld, om te beginnen bij mezelf en dogma’s, overtuigingen los te durven laten, te verruimen, te verdiepen, mogelijkheden te zien…te durven springen…zie ik je daar?
Ik ben
tekst: Martha Krul: ‘Het is best een heftige periode waarin wij nu zitten. Op weg naar het portaal 11-11. De doorgang naar de nieuwe mens. Loslaten van alles wat je in de 3D wereld hebt meegemaakt. Loslaten betekent hier, geen aandacht meer aan schenken. Niet achterom, maar vooruit kijken. Niet meer in die angstige lage energie gaan zitten. Die verbindingen loslaten en je richten op het licht dat je roept. Dat je uitnodigt. Je bent zo welkom. Je mag over die drempel heen stappen. Je doet het niet alleen. Je mag je gedragen voelen. Dat is de werkelijkheid. In de energie is geen afscheiding, alleen maar verbinding. Voel je gedragen en je manifesteert die veiligheid. Kijk vooruit. Het achterliggende heeft je gemaakt tot de mens die je NU bent. Je hoeft niet meer door emoties heen. Je mag je emoties gewoon herkennen. Dat is de functie van de achter je liggende tijd. Je hebt daar allerlei vormen van emoties leren kennen. Nu herken je ze. Maar niet om je ermee te verbinden. Laat los en voel dat het licht aan je “trekt”, liefdevol wordt je er naar toe gezogen. Jij bent al de nieuwe mens. Jij zal dat voelen, wanneer je het voelt zal het versterken. Dan manifesteer je je nieuwe tijdlijn. Alles is er al. Jij mag loslaten en gaan….. Welkom’
eigen tekst:
Zo bijzonder om op een andere tijdlijn te leven die toch zo overeenkomt met het collectief, met het universum…als ik Martha’s teksten lees lijken ze altijd zo hetzelfde, maar als ik me in de synchroniciteit beweeg verwoorden ze precies waar ik me bevind…het zijn subtiele veranderingen, stapjes vooruit…Ik voel zo’n rust in mezelf nu ik de laatste restjes van het oude heb losgelaten. Geen onrustige hartkloppingen meer, geen gedachten over hoe het was, geen verlangen dat het weer was zoals vroeger…geen heftige emoties van boosheid, onbegrip, machteloosheid en verdriet. Soms komt er emotie door me heen naar buiten, maar ik ga er niet meer in mee, ik laat het eruit stromen en aanschouw. Het klinkt wellicht wat ‘robot’ achtig, stoicijns en gevoelloos, maar dat is het niet. Ik voel een grote compassie en ik ben een mens met allerlei gevoelens en emoties. Toch is er iets veranderd en ben ik in het nu met nieuwsgierigheid en vertrouwen naar de toekomst. Ik geef me over aan de stroom van synchroniciteit…ik geef me over aan datgene waar mijn weg toe leidt…ik voel een vrijheid in mezelf die ik niet voor mogelijk hield…dus dit is die behoefte aan vrijheid die ik al mijn hele leven zocht…Loslaten geeft zoveel ruimte, zoveel oude patronen, oude systemische onuitgesproken zaken heb ik door me heen laten gaan, heb ik mee gewerkt, heb ik aandacht aan gegeven…en nu voel ik een afronding van deze fase…het is tijd om verder te gaan, voorbij mijn zelfopgelegde grenzen en beperkende gedachten. Ik ben licht, ik ben liefde, ik ben trilling, ik ben waarheid, ik ben….🙏🏼
2e chakra
https://www.theblushersmanual.com/stop-blushing-with-hara—a-technique-from-aikidonbsp.html
https://thriveglobal.com/stories/the-hara-chakra-activating-the-power-of-your-sacral/
https://www.healthline.com/health/mind-body/sacral-chakra#what-does-it-do
Zo zie ik het voor me
Ik word wakker gezongen door de vogeltjes, met een kalm gevoel rek ik me eens lekker uit na een goeie nacht slaap. Ik voel me uitgerust en begin de dag vol energie. Rogier is er al uit, hij staat 2 keer per week om 6.00 uur op om het brood af te bakken. Hij heeft een lekker muziekje opgezet. De hond doet al zijn eerste ochtendwandeling buiten in de tuin. Na een korte douche (de laatste 2 minuten koud) kleed ik me aan en ondertussen druppelen de kinderen ook de badkamer binnen. Ze hebben zin in vandaag, de 2 oudsten gaan met hun klas een hele dag het bos in, waar ze hun skills kunnen laten zien, houthakken, vuur maken, een hut bouwen, bomen herkennen, eetbare planten. ’s avonds gaan ze hun eigen gemaakte stoofpot koken boven een vuurtje en weerwolven met elkaar. De jongste heeft net een project afgerond rondom dromen en vandaag gaan ze hun eigen dromenvanger maken. Iedereen neemt iets lekkers mee voor de lunch, ze staat te popelen.
Ze lopen met elkaar naar school en ik geniet nog even van een kopje thee in alle rust en ruim de ontbijtspullen op. Het brood was weer heerlijk, er gaat niets boven zelfgebakken brood. Rogier heeft vandaag een dag de diepte in met zijn team, een jonge groep mensen die zo leergierig zijn, ik zie hem met de dag jonger worden van deze gasten. Hij geeft ook op een aantal scholen aikido les samen met een vriend. De dagen zijn gevuld, maar gelukkig is er ook volop tijd voor hem om lekker bezig te zijn in de grote schuur waar een eigen dojo/healing ruimte komt. Er komen vaak vrienden langs om verder te brainstormen. Na de release van het Hira boek komen er regelmatig mailtjes binnen met vragen over het boek en zo is het idee ontstaan om een groep te creëren waarin er dieper op de tekst ingegaan kan worden.
Onze plek wordt steeds dynamischer, zo voelbaar in de energie, mooie combinatie tussen verstilling en sprankeling, maar net op welk moment van de dag je er bent.
Ook mijn dagen zijn gevuld met uiteenlopende dingen. 2 dagen in de week ontvang ik ouders die vastlopen of vragen hebben mbt hun kind(eren). Dat zijn de dagen dat de kinderen wat langer op school zitten. Ik ga dan naar mijn werkplek op 15 minuten fietsen in het centrum. Samen met een aantal andere therapeuten heb ik daar mijn kantoortje, een fijne lichte plek. Het park ertegenover leent zich goed om zo nu en dan met mensen te wandelen, ipv tegenover elkaar te blijven zitten. Het zijn vaak intensieve gesprekken, waarin allerlei emoties de revue passeren. ’s middags lunch ik gezamenlijk met de andere werkers, we maken omstebeurt een soepje.
1 dag in de week help ik op de school van de oudste kinderen. Ik ondersteun de kinderen bij hun projecten…
En dan het werk met Rogier samen, het begint zo langzamerhand echt vorm te krijgen. Nooit gedacht dat ik zo gemakkelijk voor een groep zou kunnen staan. Het was eerder mijn grootste nachtmerrie…maar op de een of andere manier hebben we onze flow gevonden. De groepen verschillen nogal, het gaat over heling, over relaties, over seksualiteit, over open met elkaar communiceren, over aanraking, over logion 114. Elke keer is het weer anders en het is in de dynamiek van de groep dat de magie ontstaat.
1 dag in de week is helemaal voor mezelf, dan werk ik in de tuin, of lees ik een boek, dan schrijf ik over mijn ervaringen, dan rommel ik wat in huis.
In de weekenden is er volop gezinstijd. We maken regelmatig tochten met onze camper, gewoon een weekendje ergens in de natuur of juist aan de rand van een stad om zo steeds de wereld meer te ontdekken. De vakanties maken we er natuurlijk langere tochten van. Er komen ook regelmatig vrienden van de kinderen over de vloer, ook super gezellig. We hebben een eigen plek voor ze gebouwd in de tuin waar ze samen kunnen komen. Ook bij andere vrienden kunnen ze terecht. De jongste heeft een paar leuke vriendinnen en samen leven ze nog heerlijk in hun fantasie wereld. Lekker verkleden en toverdrankjes maken, buiten spelen, slootje springen…
Het leven is goed….
Spirituality
terugblik 2021
Een dag om terug te kijken, te reflecteren…Afgelopen jaar was het meest onstuimige jaar van mijn leven tot nu toe. Ik heb veel geschreven en de titel van mijn document heet: ‘opnieuw beginnen’…Als ik terug kijk zou de titel ‘loslaten’ gepaster zijn. De behoefte is opnieuw beginnen, maar om dat werkelijk te kunnen doen had ik eerst los te laten.
Gedachten die weleens door mijn hoofd gaan zijn: ‘hadden we niet beter de kinderen op hun (eerste) school kunnen houden? Hadden we niet beter alleen voor een vakantie naar Hongarije kunnen gaan? Hadden we niet beter eerst de verkoop van het huis rond moeten krijgen? Hadden we überhaupt al veel eerder ons huis moeten verkopen…Enzovoorts…. Waarschijnlijk zijn er best een aantal mensen die nu instemmend knikken van, ‘JA, je hebt er wel een zooitje van gemaakt, ik had allang voorzien dat het mis zou gaan…’
En toch zit het hele leven nou juist in al die ervaringen. Je kunt niet uit een systeem breken als je voorzichtig op de deur klopt en vraagt, ‘mag ik er misschien uit’? We hadden ons kunnen afvragen hoe het was om te emigreren naar Hongarije, internet kunnen afstruinen, alle gevaren en moeilijkheden op een rijtje kunnen zetten, wikken en wegen en dan waren er altijd meer argumenten geweest om het niet te doen, of later als zus of als zo…
Ik ben er trots op dat we gewoon gegaan zijn. We hebben het geleefd, niet voorzichtig een beetje, nee All the way. Werkelijk de ervaring geleefd. Met alle hoogte en dieptepunten die er bij het leven horen als je het ten volle leeft.
Net zoals het thuisonderwijs. Dat is iets wat lastig (oftewel onmogelijk) om legaal te realiseren is in Nederland. Toch hebben we wekenlang 100% gewijd aan het geven van thuisonderwijs. Door het te doen, door het te leven. We hebben werkelijk kunnen ervaren hoe het voor ons als gezin is om op onszelf aangewezen te zijn, hoe het is om de kinderen te unschoolen. Dit hadden we nooit ervaren als we keurig de regeltjes hadden gevolgd.
Het mooie is dat we momenteel niet kiezen voor Hongarije als permanente woonplek en ook niet kiezen voor thuisonderwijs, niet omdat het onmogelijk is, maar omdat andere wegen zich aandienen.
Het blijft voor mij een zoektocht naar balans in een wereld vol onrust, chaos, disbalans, onderdrukking etc. Deze laatste dagen in Schiedam in ons huis voelen vreemd, onwennig. Veel herinneringen komen boven…Gister zijn we voor het eerst naar Drenthe gereden en ook dat voelt vreemd en onwennig. De vragen ‘Wat doe ik hier’? komen op. Het loslaten van ons ‘oude leven’ vermengt met gedachten over ‘een nieuw begin’ wisselen elkaar continue af. Alsof ik elk element ervan moet doorleven. Het voortslepend proces waar soms geen einde aan lijkt te komen, vergelijkbaar met de wereld waarin we nu leven. Een heen en weer tussen een gevoel van onmacht, een realistische blik op de wereld waarin zoveel wreedheden aan het licht komen, waar het onveilig voelt, en een gevoel van vertrouwen, de mens die evolueert, hoger trilt, waarin ik merk dat mensen elkaar weten te vinden, waar nieuwe liefdevolle initiatieven en mogelijkheden ontstaan.
Het idee van ‘de nieuwe wereld is er al, je kiest zelf je eigen tijdlijn versus de blik die ik werp op de wereld die steeds dwingender wordt en onderwerpen tussen familieleden steeds meer taboe. Het is een navigeren tussen de verschillende realiteiten, tussen realistisch en waakzaam zijn en loslaten van angst en vol vertrouwen een lichte plek visualiseren en daarmee manifesteren. Voor mij kan het 1 niet zonder het ander. Er is geen 1 manier of weg…afgelopen jaar kozen wij vanuit intuïtie, gezond verstand, innerlijk kompas, lef, soms bluf, soms angst, soms verdriet of wanhoop.
Niet de makkelijkste weg, gewoon meedoen was makkelijker geweest…wel heel echt en met een liefdevolle intentie. Om bij te dragen aan die nieuwe wereld, om te beginnen bij mezelf en dogma’s, overtuigingen los te durven laten, te verruimen, te verdiepen, mogelijkheden te zien…te durven springen…zie ik je daar?
Ik ben
tekst: Martha Krul: ‘Het is best een heftige periode waarin wij nu zitten. Op weg naar het portaal 11-11. De doorgang naar de nieuwe mens. Loslaten van alles wat je in de 3D wereld hebt meegemaakt. Loslaten betekent hier, geen aandacht meer aan schenken. Niet achterom, maar vooruit kijken. Niet meer in die angstige lage energie gaan zitten. Die verbindingen loslaten en je richten op het licht dat je roept. Dat je uitnodigt. Je bent zo welkom. Je mag over die drempel heen stappen. Je doet het niet alleen. Je mag je gedragen voelen. Dat is de werkelijkheid. In de energie is geen afscheiding, alleen maar verbinding. Voel je gedragen en je manifesteert die veiligheid. Kijk vooruit. Het achterliggende heeft je gemaakt tot de mens die je NU bent. Je hoeft niet meer door emoties heen. Je mag je emoties gewoon herkennen. Dat is de functie van de achter je liggende tijd. Je hebt daar allerlei vormen van emoties leren kennen. Nu herken je ze. Maar niet om je ermee te verbinden. Laat los en voel dat het licht aan je “trekt”, liefdevol wordt je er naar toe gezogen. Jij bent al de nieuwe mens. Jij zal dat voelen, wanneer je het voelt zal het versterken. Dan manifesteer je je nieuwe tijdlijn. Alles is er al. Jij mag loslaten en gaan….. Welkom’
eigen tekst:
Zo bijzonder om op een andere tijdlijn te leven die toch zo overeenkomt met het collectief, met het universum…als ik Martha’s teksten lees lijken ze altijd zo hetzelfde, maar als ik me in de synchroniciteit beweeg verwoorden ze precies waar ik me bevind…het zijn subtiele veranderingen, stapjes vooruit…Ik voel zo’n rust in mezelf nu ik de laatste restjes van het oude heb losgelaten. Geen onrustige hartkloppingen meer, geen gedachten over hoe het was, geen verlangen dat het weer was zoals vroeger…geen heftige emoties van boosheid, onbegrip, machteloosheid en verdriet. Soms komt er emotie door me heen naar buiten, maar ik ga er niet meer in mee, ik laat het eruit stromen en aanschouw. Het klinkt wellicht wat ‘robot’ achtig, stoicijns en gevoelloos, maar dat is het niet. Ik voel een grote compassie en ik ben een mens met allerlei gevoelens en emoties. Toch is er iets veranderd en ben ik in het nu met nieuwsgierigheid en vertrouwen naar de toekomst. Ik geef me over aan de stroom van synchroniciteit…ik geef me over aan datgene waar mijn weg toe leidt…ik voel een vrijheid in mezelf die ik niet voor mogelijk hield…dus dit is die behoefte aan vrijheid die ik al mijn hele leven zocht…Loslaten geeft zoveel ruimte, zoveel oude patronen, oude systemische onuitgesproken zaken heb ik door me heen laten gaan, heb ik mee gewerkt, heb ik aandacht aan gegeven…en nu voel ik een afronding van deze fase…het is tijd om verder te gaan, voorbij mijn zelfopgelegde grenzen en beperkende gedachten. Ik ben licht, ik ben liefde, ik ben trilling, ik ben waarheid, ik ben….🙏🏼
2e chakra
https://www.theblushersmanual.com/stop-blushing-with-hara—a-technique-from-aikidonbsp.html
https://thriveglobal.com/stories/the-hara-chakra-activating-the-power-of-your-sacral/
https://www.healthline.com/health/mind-body/sacral-chakra#what-does-it-do
Zo zie ik het voor me
Ik word wakker gezongen door de vogeltjes, met een kalm gevoel rek ik me eens lekker uit na een goeie nacht slaap. Ik voel me uitgerust en begin de dag vol energie. Rogier is er al uit, hij staat 2 keer per week om 6.00 uur op om het brood af te bakken. Hij heeft een lekker muziekje opgezet. De hond doet al zijn eerste ochtendwandeling buiten in de tuin. Na een korte douche (de laatste 2 minuten koud) kleed ik me aan en ondertussen druppelen de kinderen ook de badkamer binnen. Ze hebben zin in vandaag, de 2 oudsten gaan met hun klas een hele dag het bos in, waar ze hun skills kunnen laten zien, houthakken, vuur maken, een hut bouwen, bomen herkennen, eetbare planten. ’s avonds gaan ze hun eigen gemaakte stoofpot koken boven een vuurtje en weerwolven met elkaar. De jongste heeft net een project afgerond rondom dromen en vandaag gaan ze hun eigen dromenvanger maken. Iedereen neemt iets lekkers mee voor de lunch, ze staat te popelen.
Ze lopen met elkaar naar school en ik geniet nog even van een kopje thee in alle rust en ruim de ontbijtspullen op. Het brood was weer heerlijk, er gaat niets boven zelfgebakken brood. Rogier heeft vandaag een dag de diepte in met zijn team, een jonge groep mensen die zo leergierig zijn, ik zie hem met de dag jonger worden van deze gasten. Hij geeft ook op een aantal scholen aikido les samen met een vriend. De dagen zijn gevuld, maar gelukkig is er ook volop tijd voor hem om lekker bezig te zijn in de grote schuur waar een eigen dojo/healing ruimte komt. Er komen vaak vrienden langs om verder te brainstormen. Na de release van het Hira boek komen er regelmatig mailtjes binnen met vragen over het boek en zo is het idee ontstaan om een groep te creëren waarin er dieper op de tekst ingegaan kan worden.
Onze plek wordt steeds dynamischer, zo voelbaar in de energie, mooie combinatie tussen verstilling en sprankeling, maar net op welk moment van de dag je er bent.
Ook mijn dagen zijn gevuld met uiteenlopende dingen. 2 dagen in de week ontvang ik ouders die vastlopen of vragen hebben mbt hun kind(eren). Dat zijn de dagen dat de kinderen wat langer op school zitten. Ik ga dan naar mijn werkplek op 15 minuten fietsen in het centrum. Samen met een aantal andere therapeuten heb ik daar mijn kantoortje, een fijne lichte plek. Het park ertegenover leent zich goed om zo nu en dan met mensen te wandelen, ipv tegenover elkaar te blijven zitten. Het zijn vaak intensieve gesprekken, waarin allerlei emoties de revue passeren. ’s middags lunch ik gezamenlijk met de andere werkers, we maken omstebeurt een soepje.
1 dag in de week help ik op de school van de oudste kinderen. Ik ondersteun de kinderen bij hun projecten…
En dan het werk met Rogier samen, het begint zo langzamerhand echt vorm te krijgen. Nooit gedacht dat ik zo gemakkelijk voor een groep zou kunnen staan. Het was eerder mijn grootste nachtmerrie…maar op de een of andere manier hebben we onze flow gevonden. De groepen verschillen nogal, het gaat over heling, over relaties, over seksualiteit, over open met elkaar communiceren, over aanraking, over logion 114. Elke keer is het weer anders en het is in de dynamiek van de groep dat de magie ontstaat.
1 dag in de week is helemaal voor mezelf, dan werk ik in de tuin, of lees ik een boek, dan schrijf ik over mijn ervaringen, dan rommel ik wat in huis.
In de weekenden is er volop gezinstijd. We maken regelmatig tochten met onze camper, gewoon een weekendje ergens in de natuur of juist aan de rand van een stad om zo steeds de wereld meer te ontdekken. De vakanties maken we er natuurlijk langere tochten van. Er komen ook regelmatig vrienden van de kinderen over de vloer, ook super gezellig. We hebben een eigen plek voor ze gebouwd in de tuin waar ze samen kunnen komen. Ook bij andere vrienden kunnen ze terecht. De jongste heeft een paar leuke vriendinnen en samen leven ze nog heerlijk in hun fantasie wereld. Lekker verkleden en toverdrankjes maken, buiten spelen, slootje springen…
Het leven is goed….
Thuis School
Zijn [we] bang om het te verliezne? Kan dat als er al geen sprake meer van is?
Ik ga er van uit dat ik geen privacy heb.
Het aantal publiek gedeelde voorvallen dat er inbreuk op is gemaakt en het legaal verhandelen van ‘zogenaam’ annonieme data leidt tot een veilige assumptie dat die er niet is.
Dan kan een reactie zijn om pro-actief de opeheid op te zoeken…?
Kopieer rechten….
Dit concept is open source / niet-commercieel. Zowel het concept, templates en mogelijk zelfs ‘code’ zal later worden gedeeld op een andere site zodat het voor eenieder mogelijk is iets dergelijkt te bouwen of het meta-concept uite te werken op een geheel ander platform.
Deze site is gebouw op wordpress
Grafish is veel geleend van zogenaamde meme’s van 17-volgers.
Van sommige ‘kunstwerken’ zou ik graag de artiest willen weten… (bijvoorbeeld zwemmende vrouw op kara pagina)
Ander materiaal
Naast het ‘eigen materiaal’ bestaat andere concent voornamelijk uit links van werk van anderen. Elk van dat werk wordt gedeeld met respect voor de persoon en zijn of haar boodschap.
Mocht iemand bezwaar hebben met delen op deze manier neem aub contact op en [uw] content wordt verwijderd.
Bloemen en Vlinder afbeeldingen
De logo’s en grafisch werk met bloemen en vlinders zijn zelf gemaakt met beelden uit zeer oude boeken die rechten vrij zijn.
Hier de link naar de digitale boeken met bloemen en vlinder foto’s.
Dieses Buch wurde von www.BioLib.de produziert.
Es steht unter dem Schutz der GNU Free Document License. Weitergabe und Kopieren sind ausdrücklich erwünscht. Bei Verwendung von Teilen und Abbildungen bitten wir um die Nennung von www.BioLib.de als Quelle.
Copyright (c) 2008 Kurt Stüber.
Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document
under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2
or any later version published by the Free Software Foundation;
with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled “GNU
Free Documentation License”.
Het origineel was ter beschikking gestelt door Wageningen UR Library. Scan en bewerking door Philipp Gerick, Mart 2007.
This book has been created using the program make_book.pl, version: 4.0, Date: 2008-Feb-13